عوامل وحدت و آسيب هاي آن(1)

عوامل وحدت و آسيب هاي آن(1)

مؤمنان همه برادر يکديگر هستند

خداوند متعال براي راهنمايي بشريت، حضرت محمد مصطفي صلي الله عليه و آله و سلم را مبعوث فرمود . آخرين کتاب آسماني خود را بر وي نازل کرد و تمام مسلمانان را به يکپارچگي، وحدت و برادري دعوت نمود و ملاک برتري را تقوي و پرهيزگاري قرار داد.در سوره حجرات اولاً چنين فرموده است: (انّما المؤمنون اخوة فاصلحوا بين اخويکم و اتقوالله لعلکم ترحمون)؛ (4) به حقيقت مؤمنان همه برادر يکديگرند پس هميشه بين برادران (ايماني) خود (چون نزاعي شود) صلح دهيد و خدا ترس و پرهيزگار باشيد. باشد که مورد لطف و رحمت الهي گرديد.سپس در مورد آداب و روش زندگي اجتماعي و اسلامي اين گونه مي فرمايد: (يا ايها الناس انا خلقناکم من ذکر و اثني و جعلنکم شعوباً و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقيکم ان الله عليم خبير)؛ (5) اي مردم ما همه شما را نخست از مرد و زني آفريديم و آن گاه شعبه هاي بسيار و فرق مختلف گردانيديم تا (قرب و بعد نژاد و نسب) يکديگر را بشناسيد (نه آن گونه به واسطه نسب بر هم فخر و مباهات کنيد و دل يکديگر را بشکنيد و بدانيد که اصل و نسب نژادي مايه افتخار نيست بلکه) بزرگوار و با افتخارترين شما نزد خدا با تقواترين مردمند و خدا هم بر نيک و بد مردم و ظاهر و باطن خلق کاملاً آگاهست.در آيه خداوند متعال تصريح کرده است که ملاک برتري تقوي مي باشد. هيچ کس به خاطر نژاد يا به علت ساکن بودن در شهر و محله اي يا به علت داشتن زبان خاصي برتر نيست. در پايان آيه فرموده: «ان الله عليم خبير» که خداوند از شرايط همه با خبر مي باشد اگر کسي خودش را برتر و افضل گمان نمايد، اين علامت ناداني او تلقي مي گردد.